داوری در فوتبال همواره یک جنبه بحث‌برانگیز بوده است و با ورود VAR (کمک داور ویدئویی)، هدف کاهش اشتباهات آشکار و تأثیرگذار انسانی در تصمیمات کلیدی است. VAR یک تیم داوری است که به طور مستقل به تصاویر ویدئویی مسابقه دسترسی دارد و می‌تواند در چهار موقعیت مشخص به داور اصلی کمک کند: گل یا عدم گل، پنالتی یا عدم پنالتی، کارت قرمز مستقیم، و اشتباه در تشخیص هویت بازیکن. فلسفه اصلی VAR مداخله حداقلی برای تصحیح اشتباهات واضح است، نه بازبینی هر تصمیمی که گرفته می‌شود.

هنگامی که یک رویداد مورد بازبینی VAR قرار می‌گیرد، معمولاً یکی از این دو حالت رخ می‌دهد: یا تیم VAR یک "اشتباه واضح و آشکار" را تشخیص می‌دهد و به داور توصیه می‌کند تصمیم خود را تغییر دهد، یا داور ممکن است برای بازبینی صحنه به "منطقه بازبینی کنار زمین" (RRA) مراجعه کند. در نهایت، تصمیم نهایی همیشه با داور اصلی در زمین است. VAR به منظور افزایش دقت و عدالت در بازی طراحی شده است، اما استفاده از آن نیز بحث‌هایی را در مورد تأثیر آن بر روند بازی و تفسیر صحنه‌ها برانگیخته است.

تاریخچه VAR به آزمایش‌های اولیه در اوایل دهه ۲۰۱۰ برمی‌گردد و پس از طی مراحل آزمایشی متعدد، به طور رسمی توسط هیئت بین‌المللی فوتبال (IFAB) در سال ۲۰۱۸ در قوانین بازی گنجانده شد. جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه یکی از اولین تورنمنت‌های بزرگ بود که به طور گسترده از VAR استفاده کرد. از آن زمان، بسیاری از لیگ‌ها و مسابقات در سراسر جهان این فناوری را به کار گرفته‌اند، هرچند با سطوح مختلفی از پذیرش و موفقیت.

با وجود مزایای بالقوه VAR در کاهش اشتباهات داوری، چالش‌هایی نیز وجود دارد. برخی منتقدان معتقدند که وقفه‌های طولانی برای بازبینی‌ها می‌تواند جریان بازی را مختل کند و همچنین، تفسیر صحنه‌ها همچنان می‌تواند ذهنی باشد و منجر به اختلاف نظر شود. با این حال، هدف کلی VAR کمک به داوران برای اتخاذ تصمیمات عادلانه‌تر و دقیق‌تر در لحظات حساس بازی است و تکامل و بهینه‌سازی استفاده از آن همچنان ادامه دارد.